آواره !

آواره ی جغد های آواره ام ...

که بر آواری مینشینند و صدایی از سره آوارگی سر میدهد ...

 که ای آوارگانه آواره ...

بر آوارگی صدای من تهمت شوم نزنید ...

که آواره را تهمت آوارگی خوش تر است ...

و بعد ناله ای از سر آوارگی ، آوار میکنند بر سرم ...

تقدیم به " جغد آواره"